մայիսի 21-ին մեծ շուքով բացվեց Կրաշինսկիների պալատը, որն այժմ դարձել է Ազգային գրադարանի գանձարանը՝ ներկայացնելով իր ամենաթանկ նմուշները։ Դրանց թվում է ամենաարժեքավոր հայկական ձեռագրերից մեկը՝ Սկևրայի Ավետարանը, որը կոչվում է նաև լվովյան, այն ամենաարժեքավոր նմուշն է լեհահայերի ժառանգության, որը բաղկացած է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո նախկին Արևելյան Կրեսերի հայ-կաթոլիկ ծխերից փրկված ռեսուրսներից։ Հետպատերազմյան տարիներին խնամքով և խելամտորեն թաքցված՝ այն ի լույս եկավ միայն անվտանգ ժամանակներում և, հաշվի առնելով իր անգնահատելի արժեքը, 2006 թվականին տեղավորվեց Ազգային գրադարանում: Ավելի վաղ Լեհաստանում այն ցուցադրվել էր «Լվովի հայկական ցուցահանդեսում» 1932 թ.։ Այսպիսով, գրեթե 100 տարի անց կարող ենք կրկին հիանալ այս ստեղծագործության բնօրինակով: Այցելել ցուցահանդես, որտեղ Ազգային գրադարանն իր ռեսուրսներից իսկական գոհարներ էր ցուցադրել՝ հնագույն ձեռագրեր, տպագրություններ կամ նոտաներ, հեշտ գործ չէր, քանի որ ցանկացողները շատ էին: Լեհահայոց մշակույթի և ժառանգության հիմնադրամի համախմբված թիմը, որը համալրվել էր մտերիմ ընկերներով, հայ ռեժիսոր Վահրամ Մխիթարյանի ղեկավարությամբ, ով այժմ ֆիլմ է նկարահանում
Ավետարանի ճակատագրի մասին, ժամը 23:00-ի սահմաններում այցելեց ցուցահանդես: Բացառիկ հնարավորություն ունեցանք ունենալու Վահրամի կողմից նախապես կազմակերպած «անձնական» ուղեցույց՝ Ազգային գրադարանի հավաքածուների հասանելիության բաժնի ղեկավար դոկտոր Մաչիեյ Շաբլևսկուն: Մեր ուղեցույցը մեզ ուղեկցում էր պալատի հերթական սրահներով՝ խոսելով անսովոր ցուցանմուշների մասին, ժամանակի ընթացքում հետաքրքրվողների խումբը վերածվեց գրեթե ամբոխի:
Շրջագապտույտի վերջին փուլը չափազանց հուզիչ սրահ էր, որտեղ անիմացիաների և գրությունների ֆոնի վրա ներկայացված էր այն, ինչ գրադարանի այն ժամանակվա աշխատակիցները գտել են Վարշավայի ապստամբությունից հետո՝ հրկիզված ավերակներ և փոշու վերածված հատորներ՝ գերմանացի զավթիչներն այրել էին մեր ազգային ժառանգությունը.
Այս բացառիկ հետաքրքիր ցուցահանդեսի մեր այցելությունն ավարտեցինք ժամը 1:00-անց խմբակային լուսանկարով, իհարկե, Սկևրայի Ավետարանի ցուցափեղկի մոտ: Իսկապես հուզիչ էր։
մոտ, լուս.՝ Մագ
