“LeoPolka – jak czytamy na stronie wydawcy, Państwowego Instytutu Wydawniczego – jest tomem wspomnieniowym Marii Woś (z domu Cząstka) urodzonej w marcu 1934 roku we Lwowie, z którego w czerwcu roku 1946 ekspatriowano ją do zrujnowanego Wrocławia, gdzie w roku 1955, po czteroletnich studiach na tamtejszym uniwersytecie, ukończyła polonistykę. Ogromnie zasłużona dziennikarka Radia Wrocław dopiero teraz ujawnia skalę swego talentu. Ta autobiografia jest książką literacko wyjątkową, a historycznie bezcennym źródłem wiedzy o przeszłości. Jej lektura wywołuje wzruszenie i trwogę”.
Jak miło odnajdywać jest na kartach tych czułych wspomnień wątki lwowsko-ormiańskie! Można by pomyśleć, że życie p. Marii Woś toczyło się wokół katedry ormiańskiej – wszak od dominikanów to tylko mały krok. Co za siła ciągnie Marysię-dziecko do ukochanego miasta. Jak cierpliwie rozplątuje nici wspomnień i łapie w nie po całym świecie rozbitków ze Lwowa. Koniecznie trzeba przeczytać i napatrzyć się na fotografie.
Data premiery 2023-11-17, 584 strony w oprawie twardej, ISBN 978-83-8196-702-0, https://piw.pl/pl/leopolka
“Maria Woś urodziła się 22 marca 1934 r. we Lwowie. W czerwcu 1946 r. ekspatriowana do Wrocławia. W latach 1951-1955 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Przez trzy lata pracowała jako nauczycielka języka polskiego w IX LO we Wrocławiu. Później trafiła do Rozgłośni Wrocławskiej Polskiego Radia. Pracowała kolejno w redakcjach: Łączności ze Słuchaczami, Młodzieżowej, Oświatowej i Literackiej.
Za swoje najcenniejsze przygody zawodowe tego okresu uważa redagowanie w latach 1965-1969 razem z utalentowanymi młodymi ludźmi cyklicznej audycji “My Nastolatki” oraz w latach 1976-1981 udział w ogólnopolskim cyklu radiowych lekcji języka polskiego “Radio-Szkole”. Wielką radość sprawiało jej także przygotowywanie oprawy muzycznej audycji literackich.
W stanie wojennym odeszła z radia i pracowała jako nauczycielka polskiego kolejno w kilku liceach. Jednocześnie uczestniczyła w działalności Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego , obserwując i dokumentując procesy polityczne. Wiosną 1989 r. na zaproszenie Komitetu Obywatelskiego w kilkuosobowym zespole realizowała radiową kampanię wyborczą Solidarności. Po wygranych wyborach wróciła do radia (w 1990 r.), z którym jest związana do dziś.
Do roku 2005 uprawiała różne gatunki radiowe. Jej ostatnią audycją “dźwiękową” był przygotowany razem z Leszkiem Długoszem tryptyk na dwudziestopięciolecie Solidarności – “Cud Sierpniowy” – 29,30,31.08.2005 r. Odtąd uprawia już tylko felieton. Ich część ukazała się w książkach: “Felietony radiowe. Duszeczko, nie graj łokciami” (Atut 2006) i “Pomnieć-przypomnieć-zapomnieć” (Atut 2010).
W 2003 r. dziennikarze z Wrocławskiego Oddziału SDP i syndykatu SDRP wyróżnili ją Nagrodą im. Tadeusza Szweda. W 2008 r. minister kultury nadał jej Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Ponadto odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2006) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
Felietonów Marii Woś można słuchać w każdy czwartek w programie “Wieczór z kulturą” po godzinie 20.00 oraz na stronie internetowej: Felietony Marii Woś.
Informacja o Marii Woś z www.radiowroclaw.pl. Na zdjęciu – z s. Marią Trybałą benedyktynką w Obornikach Śląskich w 2021 r.
